Bij beleggers kwam de angst naar boven dat de economie in de Verenigde Staten in 2019 in een recessie zou belanden. Ook de dreigende taal in het handelsconflict tussen de Verenigde Staten en China zorgde voor extra onzekerheid. Daarnaast waren veel grote partijen niet meer aan het handelen. De omzetten waren daardoor laag wat de beweeglijkheid nog eens versterkte.

 
Zoals ik in mijn vorige column aangaf, gedragen de financiële markten zich meestal niet rationeel. Vooral bij bewegingen omlaag willen ze nog wel eens doorschieten. Dat is in dit geval denk ik ook zo geweest. Op het moment van schrijven van deze column, op maandagmiddag 21 januari, zijn de beurzen gekalmeerd en al een paar weken bezig met een herstelbeweging.

Naar onze mening was de daling van eind vorig jaar overdreven. Wij zien voorlopig geen recessie in de Verenigde Staten. De verwachting voor de bedrijfswinsten voor 2019 is wel naar beneden bijgesteld. Echter, door de gedaalde aandelenkoersen in 2018 zijn de waarderingen op de aandelenbeurzen in met name de Verenigde Staten en Europa wel een stuk aantrekkelijker geworden.

Natuurlijk kan er morgen weer een bericht komen waar iedereen van schrikt, maar beleggen is bedoeld voor de lange termijn. Korte termijn dalingen kunnen wel pijnlijk en heel vervelend voor beleggers zijn.

Als wij structurele ontwikkelingen zien aankomen dan passen wij, indien nodig, daar de verdeling tussen aandelen en obligaties op aan. Maar daar zien we op dit moment geen reden toe.